ISLAM
Religia monoteistyczna, założona przez Mahometa, druga na świecie pod względem liczby wyznawców. Szacuje się, że obecnie 1,4 miliarda ludzi (około 20% ludności świata) to wyznawcy islamu - głównie w Azji i Afryce.
Muzułmanie zwróceni w stronę Mekki modlą się pięć razy dziennie. W meczecie, domu, biurze, na ulicy.
Słowo islam w języku arabskim oznacza poddanie się Bogu. Apologeci i misjonarze muzułmańscy wywodzą często słowo islam od słowa "salam" - pokój.
Islam był początkowo religią ludów arabskich, jednak szybko rozprzestrzenił się na inne narody. Początkowym celem islamu i nauczania proroka Mahometa było połączenie wszystkich ludów arabskich w jedną wielką rodzinę muzułmańską (arab. muslim ajadani), jednak z czasem rozprzestrzenił się na cały świat.
Jeden z symboli mylnie określanych mianem "symbol Islamu".
Prawidłowo symbolizuje Kalifat
Za ostatniego proroka islamu uznaje się Mahometa (Muhammada - wielu muzułmanów uważa, iż imienia proroka nie tłumaczy się na inne języki) a za ostatnią objawioną księgę - Koran. Przed Mahometem Allah miał zesłać wielu innych proroków, wśród nich Adama, Abrahama (arab. Ibrahim), Mojżesza (arab. Musa) i Jezusa (arab. Isa). Jednak zawarte w Koranie objawienie ma stanowić ostateczne i niezmienne przesłanie Boga do ludzi. Islam jest uważany przez wyznawców za trzecią (po judaizmie i chrześcijaństwie) i ostateczną religię objawioną. Jest obecnie drugą (po bahaizmie) najszybciej rozwijającą się pod względem liczby wiernych dużą religią światową. Symbolem islamu jest szahada napisana czarnymi literami na białym tle lub białymi literami na czarnym tle; często za symbol islamu błędnie uważa się półksiężyc (arab. hilal), który jest symbolem kalifatu. W tekstach dotyczących islamu, często można się spotkać ze skrótem (as). Oznacza on z arabskiego "Alajhi as-Salam" tzn. "pokój z nim"
Islam a państwo W idealnym państwie muzułmańskim - kalifacie - religia, moralność oraz prawo państwowe są ze sobą nierozerwalnie związane. W praktyce w kręgu kultury islamu tylko niektóre państwa, jak Arabia Saudyjska i Afganistan, zrównały prawo religijne (szariat) z państwowym. W większości pozostałych (np. w Iraku) islam uznawany jest za fundament państwa, zaś Koran za źródło prawa świeckiego. Tylko w niektórych krajach z większością muzułmańską przeprowadzono rozdział religii oraz państwa. Z powyższych powodów w większości państw islamskich nie są respektowane zapisy Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka ONZ dotyczące wolności (obowiązuje zakaz krytyki religii) czy wolności sumienia (zakaz apostazji[1]). Wyjątek stanowi Turcja, gdzie w latach 20. XX wieku zbudowane zostało państwo laickie, jak również kraje w których obowiązywała w XX wieku ideologia marksistowska (np. Albania i Kirgizja). W 1990 roku państwa islamskie przyjęły Kairską Deklarację Praw Człowieka w Islamie, która jako próba pogodzenia zachodniej idei praw człowieka z teologią islamską pomija kwestie wolności zmiany bądź odrzucenia religii i podkreśla interpretację praw człowieka w duchu prawa islamskiego. Islam nakazuje bezwzględne posłuszeństwo władcy i udział w prowadzonych przez niego wojnach.
Muzułmanie na świecie
Szuici i sunnici
, którzy są niedoszacowani z powodu nie uwzględniania ich w oficjalnych statystykach np. w Turcji i Arabii Saudyjskiej oraz zasadę takijji.