Buddyzm
2500 lat temu w północno - zachodnich Indiach, obok aktualnego Nepalu, spisał Budda, wraz z uczniami, swoje nauki w księdze zwanej Kandziur, składającej się ze stu ośmiu tomów. Późniejsze komentarze, zwane Tendziur, obejmują dalsze dwieście pięćdziesiąt cztery księgi. Początkowo buddyzm był filozofią. Religią stał się dużo później.
BUDDA ŚAKJAMUNI Korzenie buddyzmu sięgają życia mężczyzny Siddartha Gautama, zwanego również Śakjamuni (mędrzec z rodu Śakjów). Był on synem króla Sudhodana i królowej Mayadevi. Żył w mieście Lumbini, położonym na terenie dzisiejszego Nepalu, w wybudowanym mu przez ojca wirtualnym pałacu. Żyjąc w zamknięciu nie znał życia ludzi. Pewnego dnia udało mu się wyjść na zewnątrz pałacu. W jednym dniu poznał starość, choroby i śmierć ludzi. Obraz realnego życia ludzi wywarł na nim tak silne wrażenie, że wbrew woli ojca opuścił pałac i zamieszkał w lesie, w towarzystwie 5 jogów praktykujących ascezę. Miał 29 lat.
BUDDA - DHARMA - SANGHA Słowem najlepiej opisującym naukę Buddy jest: DHARMA, które oznacza " prawo, któremu poddane są istoty i rzeczy, zjawiska i idee". Dharma jest jednym z Trzech Klejnotów buddyzmu obok BUDDY i wspólnoty SANGHA. Buddę symbolizuje zawsze posąg, Dharmę tekst zawierający nauki, a Sanghę stupa. Buddyzm jest wiedzą o prawdziwej naturze rzeczy. Wiedzę tą zdobywamy poprzez osobiste doświadczenia życiowe.
UMYSŁ Świat poznajemy naszym umysłem, zatem praktykowanie Dharmy wymaga pracy z umysłem, polegającej na coraz głębszym uświadamianiu sobie jego prawdziwej natury. Umysł ukazuje się nam w postaci przepływających elementów świadomości: niepokojów, myśli i różnych emocji, będących przejawami jego energii. Natura czystego umysłu, będąca nośnikiem tych doznań, jest jednak niezmienna, czysta i doskonała. Wyzwolenie następuje w momencie gdy zrozumiemy istotę czystego umysłu, czyli jego prawdziwą naturę. Cel ten osiągamy poprzez rozwój świadomości w kierunku czystej jaźni.
Zgodnie z nauką Buddy nic nie trwa wiecznie. Jakby na przekór tej prawdzie nie postrzegamy rzeczy w ten sposób. Przywiązujemy się do zjawisk i przedmiotów, co jest głównym źródłem naszego cierpienia.
Buddyjską wizją świata jest złudzenie. Dzięki naszym zmysłom i umysłowi stwarzamy wizje przedmiotów i zjawisk, które postrzegamy. Istnieją one zatem tylko w naszym umyśle. Przedmioty i zjawiska są połączone łańcuchem przyczynowo - skutkowym. Aryas, mający umysł w stanie wyciszenia, próżni - Sunyata, dostrzegają prawdziwą naturę rzeczy. Takie postrzeganie świata ułatwia osiągnięcie nirwany.